Hoe verveling in buslijn 18 leidde tot een wereldhit voor George Michael

Het fundament van een van de meest melancholische en iconische ballads uit de jaren tachtig werd niet gelegd in een moment van hartstocht of artistieke verlichting, maar in de banale setting van het openbaar vervoer. George Michael, op dat moment slechts 17 jaar oud, schreef de kernelementen van “Careless Whisper” puur uit verveling terwijl hij in Buslijn 18 zat.

Hij was destijds onderweg naar zijn parttime baan als DJ in een lokaal restaurant nabij Bushey, Hertfordshire. Ondanks dat “Careless Whisper” wereldwijd zijn meest bepalende hit zou worden—een ‘signature song’—koesterde Michael er een levenslange, ambivalente houding tegenover. Hij was er naar eigen zeggen nooit echt trots op.

Saxofoon

Michael had de melodie van de saxofoonsolo al gecomponeerd tijdens zijn busritten , maar het lukte hem niet om de klank te krijgen zoals hij die in zijn hoofd hoorde. De zoektocht escaleerde tot een auditiemarathon waarbij Michael minstens 10 andere saxofonisten afwees. Andere bronnen suggereren 8 afgewezenen.

Steve Gregory werd uiteindelijk gekozen als de 11e (of 9e) saxofonist die de riff mocht proberen. Ironisch genoeg bleek Gregory’s tenorsaxofoon fysiek de vereiste hoogste noot voor het riff niet te kunnen produceren. Deze instrumentale tekortkoming dwong de productietechnici om creatief te zijn, wat de onbedoelde oorzaak werd die leidde tot de oplossing voor Michaels’ onmogelijke klank.De saxofoonsaga mondde uit in een geniale studio-truc.

Band vertraagd

Vanwege de instrumentale tekortkoming van Gregory kwam de geluidstechnicus met een vindingrijke oplossing. De opnameband werd vertraagd, en Steve Gregory speelde de riff een halve toon lager dan genoteerd.Toen de tape op de normale snelheid werd afgespeeld (sped up), klonk de solo in de beoogde toonsoort, maar met een unieke, “onnatuurlijke” compressie en timbre die Michael onmiddellijk perfect vond.

Mijn radioshows van deze week

Meer luisteren? Dat kan hier.