Dit is waarom Sandie Shaw altijd op blote voeten zong

Terug naar 1964.  Eve Taylor, Sandie’s manager, ontdekte dat Sandie beter zong met blote voeten. Tijdens de eerste opnamesessie zei Eve tegen haar: “Je voeten! Je voeten! Je ziet er niet beter uit, maar je zingt veel beter op die manier!” Van dat moment af was het blote voeten zingen Sandie’s handelsmerk. Later bleek dat Sandie eigenlijk genetisch misvormde voeten had—ze droeg bijna nooit schoenen omdat ze er niet goed in pasten, niet vanuit een artistieke keuze.

Sandie Shaw ging niet voor dit nummer naar Amerika, ondanks dat het van twee Amerikaanse componisten was (Burt Bacharach en Hal David). Het nummer was namelijk al geschreven voor Lou Johnson, een Amerikaanse zanger die er slechts nummer 49 mee haalde in Amerika. Dionne Warwick had het eerst inzongen als demo in 1963, maar zei tegen Bacharach dat het “niet helemaal goed voelde voor haar” en gaf haar zegen aan anderen. Sandie’s versie werd in twee weken een massive hit in het VK, maar haalde in Amerika maar nummer 52.

In 1966, dus na het succes van dit nummer, werd Sandie in een schandaal betrokken toen ze werd genoemd in echtscheidingspapieren van TV-producent Douglas Murdoch (die haar show “Ready Steady Go!” maakte). Zijn vrouw zei in de rechtszaal dat ze Sandie meermaals op hun flat had aangetroffen, eenmaal slechts in een nachtjapon. Sandie verloor daardoor belangrijke reclamecontracten, waaronder een lucratieve Lux-zeepspot.

Mijn radioshows van deze week

Meer luisteren? Dat kan hier.